بنام خدا

در ميان رسانه‌ها

● کوهی که همیشه می‌سوزد

خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

رامهرمز را كه به سمت رود زرد برويد در راه خیجه و ماماتین پس از روستای گنبد لران، کوهی آتشین هست که از گذشته‌های دور تا‌کنون شبانه‌روز می‌سوخته و هنوز هم فروزان است. مردم محلی به این کوه «تشکوه» می‌گویند. به گفته‌ی زمین‌شناسان فروزانی آتش از گوگردی است كه در زمین است و از متصاعد شدن گاز طبیعی كه از ژرفای زمین به سطح می‌آيد. به گزارش البرز نيوز، روشنايی آتش این کوه در تاریکی شب، نمود زیبایی دارد، آن ‌اندازه که تاكنون گردشگران بسياري را در شب به سوی خود كشانده است. اما شوربختانه با همه‌ي گيرايي كه تشكوه دارد، هیچ تابلویی برای نشان دادن این جاذبه‌ي گردشگری و نفتی خوزستان در كار نيست و گردشگران برای رسیدن به آن بايد از مردم استان کمک بگيرند. به جز تشکوه در نزدیکی شهر صنعتی امیدیه و در منطقه آغاجاری نیز کوهی هست که مردم محلی آن را کوه سوخته می‌نامند. از لابه‌لای خاک و سنگ‌های کوه سوخته زبانه‌های آتش بیرون می‌آید و دود سیاهی را راهی آسمان می‌کند.  کوه سوخته کوچک‌تر از تشکوه است. رنگ سیاه کوه آن را از كوه‌‌هاي پيرامونش جدا کرده است. در قله کوه در اثر زمین لغزش یا رانش زمین شکاف ژرفي هست که دهانه‌ي اصلی خروج گاز بوده و آتش از درون آن شعله‌ور است. کوه سوخته امیدیه با برجاي‌مانده‌‌هاي هیدروکربوری در سطح زمین یک اثر ژئوتوریسمی ارزشمند و گرانبها در بخش زمین‌شناسی است که نه تنها برای زمین شناسان بلکه برای همه‌ي دوستداران طبیعت دیدنی است.